Świat babek zawróci w głowie. Piaskowa to dopiero początek

Wszystkie babki łączy charakterystyczny kształt stożka z wyciętym w środku kominem. Przypominał on szeroką spódnicę z fałdami, w jaką dawniej na specjalne okazje ubierały się mieszkanki wsi. Przed II wojną światową pieczenie babki wielkanocnej było prawdziwym rytuałem. Wypiekano je w Wielki Piątek, gdy rozgrzane były piece chlebowe. Przygotowanie ciasta wymagało sporo cierpliwości i umiejętności. Mężczyźni trzymali się wtedy z daleko od kuchni — wierzono, że ich obecność podczas pieczenia baby mogła zepsuć wypiek. Tak najczęściej powstawała babka muślinowa. Była delikatna i "śliska" jak muślin, dzięki dużej zawartości żółtek.

Dziś wyróżniamy przede wszystkim dwa rodzaje babek: te, do których przygotowania wykorzystuje się drożdże i babki pieczone na proszku do pieczenia. Każdą z nich można wzbogacić o smakowe dodatki czy upiec na różnych rodzajach mąk. Najczęściej używa się pszennej, ale znana jest też babka herczanowa na mące gryczanej oraz ziemniaczana na mące ziemniaczanej.

Są najpopularniejsze, przepisy na nie krążą w wielu rodzinach od pokoleń i śmiało zasłużyły sobie na miano matek innych babek. Pierwsza z nich swoją "piaskową" konsystencję zawdzięcza sporej zawartości mąki ziemniaczanej. Babka piaskowa jest sucha i krucha, ma delikatny smak i najczęściej podaje się ją z cukrem pudrem lub lukrową polewą.

Babka marmurkowa charakteryzuje się wzorem przypominającym marmur, który powstaje przez wymieszanie jasnego i ciemnego ciasta z dodatkiem kakao. Jest przez to intensywniejsza i bardziej wyrazista w smaku.

Chociaż dla niektórych dodatek majonezu do ciasta może brzmieć jak kulinarna herezja, to w rzeczywistości jest to sprytny trik, który sprawia, że babka staje się wyjątkowo wilgotna i puszysta. Majonez to przede wszystkim olej oraz żółtka. Są one naturalnymi emulgatorami. Dzięki temu ciasto staje się bardziej elastyczne i lepiej zatrzymuje wilgoć. Babka majonezowa jest miękka, delikatna i rozpływająca się w ustach. Dłużej zachowuje świeżość, a sam smak majonezu jest praktycznie niewyczuwalny.

Babki nie trzeba piec — można ją ugotować. Ciasto wlewa się je do specjalnej, najczęściej blaszanej foremki, zamyka i wkłada do garnka z gorącą wodą. Ta metoda pozwala na uzyskanie wyjątkowo miękkiej i puszystej konsystencji, która wręcz rozpływa się w ustach. Gotowana babka dłużej zachowuje świeżość, nie stając się wysuszona i przesadnie krucha. Najlepiej smakuje z dekoracją w postaci polewy czekoladowej. Sprawdzi się tutaj zarówno mleczna, gorzka, jak i biała.

Babka wielkanocna, choć tradycyjna, wcale nie musi być nudna. Przygotowując ten świąteczny wypiek, można puścić wodze fantazji. Dodatek starej skórki z cytryny, pomarańczy lub limonki wprowadzi nutę świeżości. Można również użyć soku z tych owoców, aby nadać ciastu wilgotności. Wiórki kokosowe i likier kokosowy to idealne połączenie dla miłośników tropikalnych smaków, a pasta pistacjowa i posiekane pistacje zamienią starą, dobrą babkę w modne ciasto.

Dosypanie zaś budyniu do ciasta sprawi, że będzie ono bardziej kremowe i wilgotne, a babka śmietankowa to idealna propozycja dla tych, którzy kochają delikatne, rozpływające się w ustach wypieki. Można też stworzyć piegusa, czyli babkę z makiem.

Do babki wielkanocnej dodać można również twaróg czy postawić na odrobinę luksusu w postaci szafranu, najdroższej przyprawy świata.

Świąteczne babki to nie tylko domena polskiej kuchni. Na włoskim stole gości panettone — tak charakterystyczny dla tego kraju, że wiele osób przywozi go ze sobą jako pamiątkę z wakacji. Nazwa tego wypieku w dosłownym tłumaczeniu to "duży chleb". Mówi się, że było to dzieło mediolańczyka, który zakochał się w córce piekarza. Jako że umiejętności cukiernicze miał, delikatnie mówiąc, kiepskie, to w desperacji do ciasta chlebowego zaczął dorzucać rodzynki, masło, cukier i skórkę cytrynową. Nieporadny wypiek okazał się być sukcesem, prośba o rękę została przyjęta, a panettone stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych kulinarnych symboli Włoch. Jej przygotowanie trwa aż dwa dni, bo sama fermentacja drożdży zajmuje kilkanaście godzin. Później wyrastanie, mieszanie z dodatkami, pieczenie i 16-godzinne studzenie "do góry nogami".

Włosi zajadają się również pandoro, wypiekiem jeszcze starszym niż panettone. To drożdżowa babka bez owoców, którą najczęściej jada się w Boże Narodzenie. Dziś można spotkać wersje z nadzieniami nie tylko w grudniu. Wielkanocą króluje jednak colomba. Podaje się ją na koniec śniadania, jako symbol ostatecznego zwycięstwa życia nad śmiercią. Przypomina nieco panettone, a na liście jej składników znaleźć można mąkę, masło, jajka, cukier, kandyzowaną skórkę pomarańczową i migdały.

Podczas wizyty we Francji skosztować można savarin, czyli drożdżowej babki nasączonej rumowym syropem. Charakterystyczny dla babki komin wypełnia się bitą śmietaną i dekoruje owocami gotowanymi w syropie, najczęściej wiśniami. Podaje się ją na ciepło, z gorącym sosem owocowym.

Babki zdecydowanie zasługują na to, by oddzielić od nich przymiotnik "wielkanocne" i sięgać po nie przez cały rok. Przepisów i dodatków jest tak dużo, że cały czas można odkrywać ją na nowo. W tym właśnie tkwi cały sekret domowych wypieków.